Περίληψη
Η ανάγκη προστασίας, καταρχήν, και εν συνεχεία ανάδειξης και προβολής των δεκάδων αρχαιολογικών χώρων και θέσεων στους δύο Νομούς Πρέβεζας και Άρτας κατέστησε επιτακτική την ανάγκη ύπαρξης ενός εργαλείου καταγραφής και διαχείρισης των χωρικών και αρχαιολογικών δεδομένων. Έτσι αναπτύχθηκε μία εφαρμογή με τη χρήση της τεχνολογίας των γεωγραφικών συστημάτων πληροφοριών (GIS), η οποία περιέχει τα από παλιότερα γνωστά στοιχεία, ενώ ενημερώνεται συνεχώς με τα νεώτερα δεδομένα, που προκύπτουν από τις κάθε είδους ενέργειες της ΛΓ΄ Ε.Π.Κ.Α.
Παράλληλα, η εκτέλεση δύο ιδιαίτερα απαιτητικών έργων έκθεσης αρχαιοτήτων στα Μουσεία Άρτας και Νικόπολης, ενισχύθηκε από μία ψηφιακή βάση καταγραφής των συλλογών, η παρέχει ευρύ πεδίο δυνατοτήτων αναφορικά με την αρχαιολογική πληροφορία και τη διασύνδεσή της με ποικίλα μέσα (κάθε είδους αρχεία κειμένου, φωτογραφίες, κλπ.).
1. Introduction
The management of cultural heritage has gone through many changes in the course of the last decades in Europe and Greece as well. Foundations, Institutes, Universities and Public Services have to deal with diverse and interconnecting trends for the management of heritage. The fast growth rate of modern society requires a corresponding stand on cultural issues. Furthermore, the constant improvement of technology and the development of various apparatus for the protection, documentation, custody and display of archaeological data necessitate a congruent attitude on behalf of those in charge of the cultural fund of each State. In this context, Archaeology is summoned to play a more active social role.
The Greek Archaeological Service is more than 170 years old as it was founded with the Royal Decree of 1833 and the Archaeological Ephorate has always constituted its central core. As one of the oldest services of the Greek State it was guaranteed, from its early days, legislation, administrative structure and scientific ethic as well as periodical scientific publications. Excavation, conservation, restoration, recording and publication interlace with the fixed bureaucratic work that a public service processes, lacking seriously in personnel and infrastructure. Moreover, in the last few years, extensive public works as well as programmes co-funded by the European Union have multiplied both the bureaucratic work-load and the volume of archaeological discoveries.
In this context, the Archaeological Service of the Ministry of Culture and more importantly its peripheral services, the Archaeological Ephorates, are called to become the administrators of a great and varied volume of archaeological material, deriving either from past decades and classified with traditional methods or from the recent large scale public works. Hence, the 33rd Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities faced various challenges, already from its operational outset. [Διαβάστε περισσότερα...]
